'Mag jij nog niet naar huis', vroeg een medepatiënt van de gesloten opnameafdeling aan mij. 'Anderen zitten er veel slechter bij dan jij en gaan al weg, maar jij nog niet.' Deze opmerking deed pijn. 

In de serie 'ontregelde ggz' een aantal oplossingen om van een ontregelde ggz een stap dichterbij een goed geregelde ggz te komen. Vandaag #2: wachtlijsten. Want die zijn, je verwacht het niet, veel te lang. 

Ik ben opgenomen. In een psychiatrisch ziekenhuis. Het is niet leuk maar het is voor nu wel het beste. Te lang voelde dagen te veel als overleven. En daar was ik helemaal klaar mee.

Zes weken zomervakantie. Voor menig scholier een feest, voor menig werknemer een verlangen. Voor mij? Meestal een verschrikking. 'Lege tijd is kliertijd voor mensen met autisme', zoals een hulpverlener eens zei.

Je groeit op en leert lopen. Goedkoop leerde dat ook. Maar ze leerde nog iets. Ze leerde dat ze niet goed genoeg was. Ze moest sterker zijn. Ze moest harder werken. Ze moest dunner zijn. Ze leerde de lessen en ging ze geloven. 

Als iemand mij een vraag stelt, wil ik die correct en zo volledig mogelijk beantwoorden. Alles moet kloppen. Alsof ik wil zeggen dat ik akkoord ga met de voorwaarden maar ik je eerst alle kleine letters vertel.