Een jaar of tien was ik. Om aan mijn motoriek te werken, moest ik elke zaterdag naar gymles. In het begin vond ik het nog leuk. Toen deden we veel balspelletjes. Later ging het meer op turnen lijken. Toen vond ik het niet meer leuk. Zeg maar gerust verschrikkelijk. Het turnen vond ik niks, ik kon...

'Mag jij nog niet naar huis', vroeg een medepatiënt van de gesloten opnameafdeling aan mij. 'Anderen zitten er veel slechter bij dan jij en gaan al weg, maar jij nog niet.' Deze opmerking deed pijn. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik vind het niet zo erg om hier te zijn', zei ik. Ik vind het niet erg...

Dat er veel te verbeteren valt in de geestelijke gezondheidszorg (ggz), daar lijkt iedereen het over eens. Maar hoe we veranderingen gaan bewerkstelligen, dat wordt soms geschetst als een hele lastige klus. Oplossingen lijken niet voor het oprapen te liggen. Nee, daar moeten we over praten. Heel lang....

Social media; het staat voornamelijk vol met goed, leuk nieuws. Nieuwe baan, afgestudeerd, jarig, een toffe vakantie, leuke activiteiten. Ik doe er ook aan mee. Maar het wringt. Het leven is niet altijd leuk. Helemaal niet. Dus nu een ander bericht.* Ik ben opgenomen. In een psychiatrisch ziekenhuis....

Zes weken zomervakantie. Voor menig scholier een feest, voor menig werknemer een verlangen. Voor mij? Meestal een verschrikking. 'Lege tijd is kliertijd voor mensen met autisme' zoals een hulpverlener niet voor niks eens tegen mij zei. De zomervakanties tijdens de middelbare school herinner ik mij...

Het komt uit haar tenen. Een zucht, 'ehm', haar blik soms naar de grond. Ze slikt nog maar eens. Een vraag. Omdat de waarheid soms te pijnlijk is om zelf over je lippen te krijgen. Bij onder andere Studio Sport doet ex-turnster Joy Goedkoop haar verhaal. Jarenlang liep ze op haar tenen. Het moest...